Karate Kid: Legends voelt als een veredelde cameo

De Karate Kid-films zijn klassiekers wat mij betreft en de serie Cobra Kai is een geweldige opvolger daarvan. Het vierde deel uit 1994 en de remake met Jackie Chan uit 2010 vond ik vermakelijk, maar niet heel bijzonder.

Maar het laatste seizoen van Cobra Kai werd nog niet eens uitgezonden en er werd weer een nieuwe film aangekondigd. Dit keer met zowel Jackie Chan als Ralph Macchio. Ik zat nog midden in Cobra Kai en die serie voelt als een grote fanservice, dus persoonlijk zat ik niet zo te wachten op een nieuwe Karate Kid-film. Maar toch heb ik Karate Kid: Legends gisteravond aangeslingerd…

Als je de trailer van de zesde Karate Kid-film bekijkt, dan lijkt het de grote Jackie Chan en Ralph Macchio-show. Maar niks is minder waar. Want Legends is het grootste gedeelte van de film een op-zichzelf-staand verhaal, met nieuwe locaties en nieuwe personages. En dan is de film ook op z’n sterkst. De personages zijn best prima. De bad guy wordt gespeeld door Aramis Knight en die heeft zo’n typische kop, dat je direct een hekel aan hem hebt. Doet ‘ie goed.

Natuurlijk worden de “Legends” er uiteindelijk bij gehaald, maar ik mis daar een beetje emotionele betrokkenheid bij. Waarom zitten zij in de film? Wat doen ze daar? Het is natuurlijk een knikje naar de originele films en zonder Ralph Macchio is het natuurlijk geen echte Karate Kid-film. Alleen het voelt een beetje onnodig. Zeker als je ziet hoe Cobra Kai alles fantastisch en goed afsluit.

Het verhaal is dertien in een dozijn. Iemand krijgt te maken met tegenslagen en traint keihard om daaruit te komen en de bad guy te verslaan. Niks nieuws dus, maar nog steeds wel vermakelijk voor een avondje op de bank. Want laten we eerlijk zijn. Dit soort films zijn toch altijd wel leuk?

⭐️ 3