Muziek

LL10: Waar is de liefde?

Het was september 2001, 08:45. Ik zat voorovergebogen op een te grote witte opoe fiets met rode banden en ik was weer eens te laat. In mijn broekzak zat een discman en in mijn oren hele goedkope earphones. Iedereen waar ik langs fietste kon het horen; Shit, piss, fuck, cunt, cocksucker, motherfucker, tits, fart, turd and twat. I fucked your mum. Enkele dagen eerder had ik van de drummer uit mijn broers bang een kopie gekregen van ‘The Mark, Tom and Travis Show’. Het live album van punkrock band Blink-182. Een grote liefde was geboren..

💡

Dikke disclaimer: dit is een eeuwenoude blog die ik weer terug heb gevonden. Het leek me wel leuk om deze weer op mijn site te zetten. Maar houdt er even rekening mee dat dit geschreven is door een jonge, naieve versie van mezelf en dat er mogelijk meningen en opmerkingen in staan waar ik nu, anno 2025, niet meer achtersta.

Het is vandaag vrijdag 13 augustus in het mooie jaar 2010. Mijn zomer is memorabel met vakanties naar Zeeland, Chersonissos en heel veel mooie momenten. Het hoogte punt van de zomer zou zonder twijfel Lowlands 2010 moeten zijn. Maar ik voel het niet. Er heerst geen liefde. Tot nu toe heb ik nog geen zin. En ik snap het niet..
Al eerder liep ik te stoeien met het idee om mijn ticket te verkopen, om niet te gaan, om ervoor te kiezen om het dit jaar over te slaan..

In februari 2009 kreeg ik goed nieuws. Een paar jaar eerder was mijn favoriete band, Blink-182, uit elkaar gegaan. Toen moest ik het opeens doen met bands als Angels & Airwaves en +44. Wat ook ontzettend goede bands zijn, maar het is niet the real deal. Maar Blink-182 is weer terug. Ze gaan touren en brengen een nieuw album uit. Heerlijk, enorme liefde, gevoel van onoverwinnelijkheid, een gevoel van fuck de wereld, ik ben koning. En nogmaals enorme liefde.

Morgen is de dag dat wij naar Lowlands vertrekken. En het gevoel is er nog niet. De liefde ontbreekt nog steeds en er zijn nog steeds geen kriebels. Maar mijn favoriete band speelt er. Ik heb al vele bands en artiesten zien optreden in mijn leven. Maar na 9 jaar kan ik eindelijk mijn favoriete band live aanschouwen. Blink-182 in de Alpha tent zal wellicht het hoogtepunt van mijn carriere als muziekliefhebber worden. Samen met mijn goede vrienden, ook enorme blink fans, zal ik waarschijnlijk de hele dag vooraan staan. Wachtende op mijn helden. En ik weet zeker dat op het moment wanneer de eerste snaren worden aangeslagen door Mark Hoppus en Tom Delonge, ik overweldigd ga worden door een gevoel van enorme liefde.