Vier onvergetelijke muziek momenten
Ik schreef ooit eens dat muziek het allerbeste dagboek is. Want het bewaart alle herrineringen. Mijn liefde voor muziek heeft mij naar vele mooie momenten geleidt. De meeste van deze momenten zal ik nooit meer vergeten..
The Editors Live at Lowlands 08
Het was mijn allereerste Lowlands festival. Na drie dagen lang vol met muziek, broodjes frikandel, blikjes energy drink en lekker weer stond ik daar dan. Het regende pijpenstelen, en ik hoorde voor de allereerste keer de fijne klanken van een indie-rock bandje genaamd Editors. Het was zó druk dat ik niet in de alpha tent stond. Ik kon de band eigenlijk niet goed zien, maar wel horen en vooral voelen. Nog steeds krijg ik kippenvel als ik terug denk aan dat moment. De muziek en de regen. Een perfecte afsluiting van een perfect weekend.
Onstage bij Green Day, 16 oktober 2009.
Tien jaar na het luisteren na Dookie ging ik dan eindelijk één van mijn favoriete bands live zien. Uren van ten voren al in de rij, en perfect vooraan. Bij het derde nummer trekt zanger Billie Joe Armstrong mij uit het publiek. En na ongelooflijk vals te hebben mee gezongen, is het tijd om in stijl van het podium af te gaan; stagedive!
Een dood normaal gesprek met een band in de McDonald’s.
We waren allemaal kapot. Moe, gesloopt maar zeker weten voldaan. Twee uur eerder hebben we een geweldig concert gezien van The Script. En nu zijn we toe aan ronde 4 bij McDonald’s. Want het duurt nog wel even voordat de trein gaat. Ondanks de vermoeidheid zijn sommige van ons nog steeds scherp. Ze zien de band die wij enkele uren daarvoor hadden zien spelen, in de McDonald’s! Snel erheen. Gesprekje, fotootje en een onvergetelijk moment.
Huilen bij Coldplay.
Niet alles gaat altijd zoals jij het wilt in het leven. Maar gelukkig is muziek er áltijd voor je. Na een paar mindere weken, is er het concert van Coldplay in Nijmegen. Ik had het nummer stiekem nog nooit goed geluisterd, ik kende de lyrics niet. En omdat wij te ver weg stonden om iets te zien, sloot ik mijn ogen om maar goed naar de teksten te luisteren. Na een paar weken doen alsof ik het wel aankon, kwam het een beetje los. Ik liet me gaan. En tijdens ‘The Scientists’ rolden er al snel een paar tranen over mijn wangen. Onopvallend natuurlijk, stel je voor dat je vrienden het zien!